Hey allíúppa!

Jesus Bobby hvað maður getur verið crazy in the head stundum. Við Ágústa frænska, a.k.a my sister in crime, skelltum okkur til Sverige á föstudagsmorgun, létum ekki kóng né prest vita þarna úti, tókum bara lest af flugvellinum og viti menn, við bönkuðum upp á réttar dyr kl 16:00 um daginn, aðein klukkutíma áður en veislan átti að hefjast. Hvaða veisla eruð þið ykkar sem hittið mig ekki daglega (jiii heppin þið) þá var Kristján frændi að útskrifast sem capteinn Einarsson (flugmaður) og var með um 45 manna veilsu í tilefni þess (eða sko... 47 með okkur....) Þannig að sum sé þá birtumst við bara eins og þrumur úr heiðskýru lofti beint í veisluna, já takk fyrir mig Elín x2 og amma Erla:)

Um kvöldið var svo rambað um fína hverfið í Stokkhólmi, þar sem við Ágústa áttum sko alls ekki heima, en náðum samt að haldast inni alls staðar, þ.e.a.s okkur var ekki hent út;) Við sáum alls konar fólk og gerðum ekki annað en að furða okkur á þessari tísku þeirra svía, að karlmenn bretti upp á annars mjög þröngar gallabuxur sínar svo að kúreka skórnir sjáist jú og v-hálsmála bolina sína svo að bringuhárn fái nú að njóta sín?!?! Hint, hint strákar, it aint working...

Svo var bara notið lífsins með Stjána, Jónu (kærustu hans) og Helgu vinkonu hennar, Elínu Tinnu frænku, milljón vinum Stjána og of cozzzzzz Gústu sem var hinn besti ferðafélagi, takk fyrir mig Gústa mín;)

En jæja, best að fara að koma sér á æfingu í rigningunni, i´m lovin it.

Kem með fleiri krassandi ferðasögur seinna.

Hæ hæ (svíar eru sko svo öfugir að þeir segja hæ þegar að þeir kveðja... what´s that all about?)

Hanyways, ég er farin.