Smá hugleiðing um Kanarassgötin í Háskólanum, kemst maður lifandi út úr þessu?
College students are truly a rare breed. Week after week we put ourselves through the gauntlet of flip-cup tournaments, keg stands, ice luges, and power hours only to pass out briefly and wake up at obscene hours of the morning to re-fuel our still-intoxicated bodies with a few more beers all in the name of tailgate. We also lack any legitimate sense of time. We "pre-drink" until eleven. 12:40 classes are "early." We know 1:30 a.m. as "last call" because we have been going to the bars since we were 17 with fake I.D.s. There is a day of the week referred to as "Boozeday."
We college kids undoubtedly have a subculture unto ourselves. Some people play basketball, we play beer pong. Some people wait all year for Christmas or Thanksgiving, we wait all year for St. Patty’s Day, New Years Eve, and Superbowl Sunday. Some drink orange juice for breakfast, we throw back a Busch Light because we hear its a good cure for that hangover. We can turn anything into a drinking game.
We live in our own world, a world where jungle juice seems like a good idea, being awake at 4 a.m. is normal, “wanna do a body shot” is a sufficient pick-up line, and 21st birthdays are an entity unto themselves. We have become aware that alchohol makes us say, do, and wear things that would, in a sober state, be out of the question. Watching our friend make out with a stranger in front of cheering spectators is raw comedy, kegerators become the greatest invention the world has ever seen, and we "discover" things that seem utterly amazing…like malt liquor...and Beerios...
We nickname beers. If we're at the bar and we ask for a "Beast" or a "Natty," the bartender knows what we're talking about because he's probably in college too. We have drunken alter-egos and we name them. A few sots down the hatch and we suddenly turn into "Rico Suave" the tequila-chugging wonder...We are experts at Kings, never running out of tricky categories or a clever rule. We draw on the faces of passed out friends, we know that empty fifths make great decorations in our apartments (also note: empty kegs can be sweet coffee tables), and we have done a "shotski".
We make friends while we are drunk and we assign them an adjective that will forever precede their name in order to distinguish them from the rest of the "friends" we make while drunk (also because we do not know their last names.) "Sloppy Tom," "Chicago Sarah," and "Creepy Steve" will always be near and dear to our hearts.
We have no money because we spent it all on beer. This, unfortunately, is also why we drink Povov and Crazy Horse, and trust us, that takes heart. It grows on us after awhile...or after we've taken too many shots to remember that what we're drinking tastes like gasoline. The lack of money situation is also why if we see someone sipping a Corona, they are a baller, and we will make friends with them.
After a long night of bonging beers at a house party, bravely resisting the urge to drunk dial (and/or drunk IM) all of our ex-boyfriends, then going shot-for-shot with a frat boy at the bar, we wake up hugging an empty box of wine in our underwear on our best friend's kitchen floor with a million questions running through our pounding heads. We wake up with random incoherent numbers in our cell phones ("Who the hell is 'grEenshirtb4oy'?"), random pictures on our cameras ("Look, here’s one of so-and-so humping that Corona guy on the dance floor..."), a mere 73 cents left in our wallets ("I didn't know Hold 'em was a drinking game?"), and a desperate desire to lay in bed for the rest of our lives...it is then that we swear off drinking forever...for real....we really mean it this time....
Yet, after shotgunning a brewski or two and kickin back with a 40, we head to the shower, beer in hand, and get ready to begin our evening once again. It takes balls, simply put. We know how to party. We have honed and perfected our art. We are lushes, bar stars, and boozehounds.
Why do we act this way you ask? Because we can. Because in 4 short, blurry years we will have to enter the “real world”. So for the time being we will live it up…As long as there are beers to be drank and shots to be taken, we will be there...as long as there are case races to be won and frat houses to pass out in, we will be there...as long as there are tables to be danced on and annoying eighties songs to sing loudly along to, WE WILL BE THERE!...but we're not gonna lie, we probably won't remember it.
Þið sem nenntuð að lesa hingað, flott hjá ykkur! Persónulega gafst ég upp eftir fyrsta dálkinn...
pís át Lafan...
Gerast áskrifandi að
Færslur
Öll ummæli
föstudagur, febrúar 27, 2004
Merkileg stund
Íþróttahús Macalester er þakið bandaríska bjánanum, nei ég meina fánanum, myndir og plagöt af John Kerry blasa við mér og myndavélarnar æpa á mig. Undir er spilað U2, Beautiful day og mér líður eins og ég sé stödd á samfés í Laugardalshöllinni, slík er stemningin. Færri komast að en vilja og þúsund manns þurfa að bíta í það súra að hlusta á mannfýluna tala í gengum veggi íþróttahússins. Hvernig endaði ég hérna?, spyr ég sjálfa mig, hvernig í ósköpunum lenti ég á miðri kosningaræðu verðandi forsteta Bandaríkjanna?? Jæja, að því kemst ég sennilega aldrei, en áfram með smjörið. Þessi og hinn þingmaðurinn flytja ræðu sem eru hverri annarri líkari. No Bushes, more trees. Hvað sem það nú þýðir. Spennan magnast og loksins er hann kynntur, milljarðarmæringurinn og sjarmatröllið, John Kerry ladies and gentlemen. Undir heyrist magnast Clocks með Coldplay og enn og aftur er hugurinn minn farinn á flug og en að þessu sinni eru það tónleikarnir með Coldplay í höllinni sem koma mér í stuð, ég er mætt að sjá Chris syngja Clocks, dumm dumm dumm dududum, dumm dumm dumm dumm dududumm. Joooooohhhnnn Keeerryyyy!!!! Áfram magnast lagið og ég er ekki frá því að hann hafi aðeins dillað vinstri rasskinninni. Gríðarleg stemning og Minnesotabúar sleppa sér. Vúúúú æpa þau líkt og hann hafi unnið bronsverðlaunin hennar Völu Flosa um árið. Hann þakkar fyrir frábærar móttökur og þá sérstaklega þakkar hann Macalester, skólanum mínum, fyrir að vera frábær skóli og mikið af efniviði, einhverstaðar þarna á milli get ég svarið fyrir að hafi komið fyrir orðið Olof, en kannski var það bara ég.... Þarna kom það, loksins upplifði ég þessa frægu kanavæmni og samtöðu eins og þau vilja kalla hana, ég fékk gæsahúð og táraðist liggur við af því að verðandi forseti Bandríkjanna stóð örfáum skrefum í burtu frá mér, hann veit í hvaða skóla ég er og ég er ekki frá því að hann hafi litið á mig og brosað út í annað með nýju andlitslyftingunni sinni...
Íþróttahús Macalester er þakið bandaríska bjánanum, nei ég meina fánanum, myndir og plagöt af John Kerry blasa við mér og myndavélarnar æpa á mig. Undir er spilað U2, Beautiful day og mér líður eins og ég sé stödd á samfés í Laugardalshöllinni, slík er stemningin. Færri komast að en vilja og þúsund manns þurfa að bíta í það súra að hlusta á mannfýluna tala í gengum veggi íþróttahússins. Hvernig endaði ég hérna?, spyr ég sjálfa mig, hvernig í ósköpunum lenti ég á miðri kosningaræðu verðandi forsteta Bandaríkjanna?? Jæja, að því kemst ég sennilega aldrei, en áfram með smjörið. Þessi og hinn þingmaðurinn flytja ræðu sem eru hverri annarri líkari. No Bushes, more trees. Hvað sem það nú þýðir. Spennan magnast og loksins er hann kynntur, milljarðarmæringurinn og sjarmatröllið, John Kerry ladies and gentlemen. Undir heyrist magnast Clocks með Coldplay og enn og aftur er hugurinn minn farinn á flug og en að þessu sinni eru það tónleikarnir með Coldplay í höllinni sem koma mér í stuð, ég er mætt að sjá Chris syngja Clocks, dumm dumm dumm dududum, dumm dumm dumm dumm dududumm. Joooooohhhnnn Keeerryyyy!!!! Áfram magnast lagið og ég er ekki frá því að hann hafi aðeins dillað vinstri rasskinninni. Gríðarleg stemning og Minnesotabúar sleppa sér. Vúúúú æpa þau líkt og hann hafi unnið bronsverðlaunin hennar Völu Flosa um árið. Hann þakkar fyrir frábærar móttökur og þá sérstaklega þakkar hann Macalester, skólanum mínum, fyrir að vera frábær skóli og mikið af efniviði, einhverstaðar þarna á milli get ég svarið fyrir að hafi komið fyrir orðið Olof, en kannski var það bara ég.... Þarna kom það, loksins upplifði ég þessa frægu kanavæmni og samtöðu eins og þau vilja kalla hana, ég fékk gæsahúð og táraðist liggur við af því að verðandi forseti Bandríkjanna stóð örfáum skrefum í burtu frá mér, hann veit í hvaða skóla ég er og ég er ekki frá því að hann hafi litið á mig og brosað út í annað með nýju andlitslyftingunni sinni...
miðvikudagur, febrúar 25, 2004
Forsetaefni Bandaríkjanna í heimsókn hjá Löfunni!!!
WTF? Ég fékk email frá Macalester í dag svo hljóðandi:
...As part of the security sweep tomorrow the Secret Service needs the lockers
in the to be opened for inspection. I will open the lockers for them using
my master key, but coaches should inform athletes with lockers in the
varsity locker rooms that they may want to consider removing any valuables
from their locker if they have any concerns. The locks will be immediately
relocked following the security sweep.
Again, also it might be a good idea to remind them that access to the
varsity locker rooms will be prohibited at approximately 2:00 p.m. for the
remainder of the day.
Hahahahaha. En þannig er mál með vexti að tilvondandi forseti (ef allt gengur að óskum hehe) Bandaríkjanna heldur fund uppí íþróttahúsi á morgun og það er allt að fara á annan endann hérna! Sjónvarpað verður beint frá fundinum og allir í Minnisóta fylki sem vettlingi geta valdið ætla að láta sjá sig og sjá tilvonandi forsetann (kannski). Kannski maður fái loksins sina 15 min. frægð eftir allt saman??? Allavegana, þetta er stórfrétt fyrir alla hérna úti og ég ætla sko ekki að láta mig vanta!
En annars gengur allt vel, ég er ennþá að fá tíur með einhverjum óútskýranlegum hætti og fer í ræktina tvisvar á dag því að ég hef ekkert betra að gera á meðan allir hinir læra...
That´s all folks! The first Lady.
WTF? Ég fékk email frá Macalester í dag svo hljóðandi:
...As part of the security sweep tomorrow the Secret Service needs the lockers
in the to be opened for inspection. I will open the lockers for them using
my master key, but coaches should inform athletes with lockers in the
varsity locker rooms that they may want to consider removing any valuables
from their locker if they have any concerns. The locks will be immediately
relocked following the security sweep.
Again, also it might be a good idea to remind them that access to the
varsity locker rooms will be prohibited at approximately 2:00 p.m. for the
remainder of the day.
Hahahahaha. En þannig er mál með vexti að tilvondandi forseti (ef allt gengur að óskum hehe) Bandaríkjanna heldur fund uppí íþróttahúsi á morgun og það er allt að fara á annan endann hérna! Sjónvarpað verður beint frá fundinum og allir í Minnisóta fylki sem vettlingi geta valdið ætla að láta sjá sig og sjá tilvonandi forsetann (kannski). Kannski maður fái loksins sina 15 min. frægð eftir allt saman??? Allavegana, þetta er stórfrétt fyrir alla hérna úti og ég ætla sko ekki að láta mig vanta!
En annars gengur allt vel, ég er ennþá að fá tíur með einhverjum óútskýranlegum hætti og fer í ræktina tvisvar á dag því að ég hef ekkert betra að gera á meðan allir hinir læra...
That´s all folks! The first Lady.
mánudagur, febrúar 23, 2004
Bling svalabala sving
Why is it that every time I go to the bank, the lady looks at me, like I´m the one that robbed her last week, common man funk that.
Magnað lag, en burtséð frá því þá eru bara sex skitnir dagar í að Margrét komi og ég get hreinlega ekki beðið. Þegar byrjuð að gera ýmislegt til að undirbúa komuna, plana hvern dag fyrir sig og svona og panta pottinn, fer í það strax í fyrramálið:) En hið árlega heitapottspartý verður haldið heima hjá Erlu eftir viku eða svo.
Svo er það þetta með hundrað og fimmtíu dollarana og ég fékk e mail í dag um að skila ávísuninni, það var einhver villa í kerfinu. Á ég að segjast vera búin að eyða peningunum eða skila honum? Ég meina, þetta eru þeirra mistök, right??
Jæja, er þotin að spila frisbý, já þið lásuð rétt, ég joinaði eitthvað frisbý lið með Meghan vinkonu minni og við spilum alltaf einu sinni í viku og æfum ekki neitt, awesome;) ég kann reyndar ekkert að spila, en það er seinni tíma vandamál....
kanakveðjur Ólöf
Why is it that every time I go to the bank, the lady looks at me, like I´m the one that robbed her last week, common man funk that.
Magnað lag, en burtséð frá því þá eru bara sex skitnir dagar í að Margrét komi og ég get hreinlega ekki beðið. Þegar byrjuð að gera ýmislegt til að undirbúa komuna, plana hvern dag fyrir sig og svona og panta pottinn, fer í það strax í fyrramálið:) En hið árlega heitapottspartý verður haldið heima hjá Erlu eftir viku eða svo.
Svo er það þetta með hundrað og fimmtíu dollarana og ég fékk e mail í dag um að skila ávísuninni, það var einhver villa í kerfinu. Á ég að segjast vera búin að eyða peningunum eða skila honum? Ég meina, þetta eru þeirra mistök, right??
Jæja, er þotin að spila frisbý, já þið lásuð rétt, ég joinaði eitthvað frisbý lið með Meghan vinkonu minni og við spilum alltaf einu sinni í viku og æfum ekki neitt, awesome;) ég kann reyndar ekkert að spila, en það er seinni tíma vandamál....
kanakveðjur Ólöf
sunnudagur, febrúar 22, 2004
Whoz up whoz up whoz up whoz up????
Jæja, enn og aftur er ég dottin í þann pakkann að vera hundlöt að blogga... En þannig er mál með vexti að ég er bara búin að vera á fullu að stimpla mig inn í sósíal lífið og plögga gigg hér og þar.
Þriðjudagur: Enginn skóli, swíííít. Horfði á The Real World, sem er btw alveg magnaður þáttur og Jaquese, úff say no more. Lærði aðeins og hreyfði mig til að halda línunum í lagi....
Miðvikudagur: Fór á körfuboltaleik og sá mann að nafni Chris Assil spila fyrir Macalester, fokkin unbelivable gaur með upphandleggsvöðva á við mín fótboltalæri og er alveg hryllilega góður. Eftir körfuboltann lá leiðin á The Tap þar sem ég tók nokkra pool leiki og eyddi 5 dollurum í glymskrattann sem spilaði ekki einu sinni lögin mín, bömmer (vill einhver veðja við mig um að ég hafi kannski, hugsanlega, mögulega gert eitthvað vitlaust??)
Fimmtudagur: The Plums með St. Thomas gellunum og sílíkonbombunum, eini klúbburinn á svæðinu sem minnir mann á gamla góða Ísland, þar sem er ekki þverfóta fyrir fallegu fólki... hver hleypti mér þangað inn????
Föstudagur: Svaf yfir mig og fór ekki í frönsku, skamm skamm. Mætti samt í Drugs and Society tímann og var tekin á teppið og spurð spjörunum úr hvernig þetta væri á Íslandi, hvort að fólk drykki mikið yfir höfuð og hvernig þetta væri með vini mína etc. Hmmmmm nefnum engin nöfn en þeir eru allir iðnir við kolann;) Fór svo í millahverfið Stillwater og fór í pottapartý, sem betur fer var næstum alveg kolniðamyrkur og fólk á þriðja eða fjórða bjór og enginn tók eftir mér í sundfötunum, haha. Erla syss átti dett aldarinnar, hrundi niður tröppurnar í sundbolnum og er ennþá að spá í hvaðan marbletturinn á ökklanum, skrámurnar á höndunum og verkurinn í rófubeininu kom hahaha.
Laugardagur: Þar sem ég er körfubolta fan nr 1 þá fór ég að sjálfsögðu á leikinn í dag og sá BVT (Ben Van Thorre) troða þrisvar og dómarana vera með ekta körfuboltadómaratakta, haha. Svo er það bara spilakvöld hjá vini mínum og tekið því rólega að þessu sinni... who am i kidding ætli ég endi ekki einhvers staðar í partýi?
Jæja krakkar, núna hef ég oficíalí toppað bloggmennsku mína og hef sjaldan eða aldrei verið leiðinlegri í skrifum en akkúrat núna, ég biðst innilegrar afsökunar þið sem náðuð hingað, ég veit ekki hvað er að verða um mig, svei mér þá... haha
Mamma og pabbi, góða ferð út til Jamaíku og Magga, ég vona að þú sért farin að telja niður dagana því i´ve always been bad at math...
Smell yas leiter, Ólöf rhasta beib
Jæja, enn og aftur er ég dottin í þann pakkann að vera hundlöt að blogga... En þannig er mál með vexti að ég er bara búin að vera á fullu að stimpla mig inn í sósíal lífið og plögga gigg hér og þar.
Þriðjudagur: Enginn skóli, swíííít. Horfði á The Real World, sem er btw alveg magnaður þáttur og Jaquese, úff say no more. Lærði aðeins og hreyfði mig til að halda línunum í lagi....
Miðvikudagur: Fór á körfuboltaleik og sá mann að nafni Chris Assil spila fyrir Macalester, fokkin unbelivable gaur með upphandleggsvöðva á við mín fótboltalæri og er alveg hryllilega góður. Eftir körfuboltann lá leiðin á The Tap þar sem ég tók nokkra pool leiki og eyddi 5 dollurum í glymskrattann sem spilaði ekki einu sinni lögin mín, bömmer (vill einhver veðja við mig um að ég hafi kannski, hugsanlega, mögulega gert eitthvað vitlaust??)
Fimmtudagur: The Plums með St. Thomas gellunum og sílíkonbombunum, eini klúbburinn á svæðinu sem minnir mann á gamla góða Ísland, þar sem er ekki þverfóta fyrir fallegu fólki... hver hleypti mér þangað inn????
Föstudagur: Svaf yfir mig og fór ekki í frönsku, skamm skamm. Mætti samt í Drugs and Society tímann og var tekin á teppið og spurð spjörunum úr hvernig þetta væri á Íslandi, hvort að fólk drykki mikið yfir höfuð og hvernig þetta væri með vini mína etc. Hmmmmm nefnum engin nöfn en þeir eru allir iðnir við kolann;) Fór svo í millahverfið Stillwater og fór í pottapartý, sem betur fer var næstum alveg kolniðamyrkur og fólk á þriðja eða fjórða bjór og enginn tók eftir mér í sundfötunum, haha. Erla syss átti dett aldarinnar, hrundi niður tröppurnar í sundbolnum og er ennþá að spá í hvaðan marbletturinn á ökklanum, skrámurnar á höndunum og verkurinn í rófubeininu kom hahaha.
Laugardagur: Þar sem ég er körfubolta fan nr 1 þá fór ég að sjálfsögðu á leikinn í dag og sá BVT (Ben Van Thorre) troða þrisvar og dómarana vera með ekta körfuboltadómaratakta, haha. Svo er það bara spilakvöld hjá vini mínum og tekið því rólega að þessu sinni... who am i kidding ætli ég endi ekki einhvers staðar í partýi?
Jæja krakkar, núna hef ég oficíalí toppað bloggmennsku mína og hef sjaldan eða aldrei verið leiðinlegri í skrifum en akkúrat núna, ég biðst innilegrar afsökunar þið sem náðuð hingað, ég veit ekki hvað er að verða um mig, svei mér þá... haha
Mamma og pabbi, góða ferð út til Jamaíku og Magga, ég vona að þú sért farin að telja niður dagana því i´ve always been bad at math...
Smell yas leiter, Ólöf rhasta beib
þriðjudagur, febrúar 17, 2004
Beinhimnubólga, tíur, Magga Stína Rokk og hundrað og fimmtíu dollurum ríkari!!
Já maður kallar ekki allt ömmu sína hérna í Ameríkunni...
Eins og þið vitið þá er ég búin að vera að þræla og púla í líkamsrkæktinni, takandi spretti og gerandi æfingar í sundlauginni eins og mér sé borgað fyrir það. Maður er svona að komast í ásættanlegt form miðað við aðstæður og akkúrat þegar ég er farin að geta spilað fótbolta eins og manneskja þá fæ ég þessa líka rosalegu beinhimnubólgu og kæli 24/7 og hita þess á milli. Ég veit ekki alveg hvernær ég næ mér á strik aftur en ég stefni á að vera orðin góð eftir tvær vikur þegar ég fer að spila á einhverju innanhússmóti.
.
Það verður magnað reunion hjá okkur Pétursdætrum 26 feb (btw)
Svo er það skólinn, fékk út úr tveimur 25% prófum í dag og ég brilleraði líka svona rosalega, fékk A í frönsku og 96/100 í Drugs and Society. Ekki það að ykkur sé ekki nokk sama, en það sætir víst tíðindum hérna á bænum þegar ég, Ólöf Daðey Pétursdóttir, fæ háar einkunnir, i´m only the town idiot...
En það er ekki nóg með það að mér gangi vel í skólanum, heldur er ég í einhverju uppáhaldi hjá Guði núna, ég fékk senda mjög dularfulla ávísun frá Macalester College, um að ég hafi unnið eitthvað í íþróttahúsinu í janúar og þeir borguðu mér 150 dollara fyrir það... Eins og þið vitið þá fór ég ekki frá Íslandi fyrr en 26 janúar og gat ómögulega unnið neitt fyrr en í febrúar... Ætti ég að segja bara fokk it og taka peninginn eða vera heiðvirtur borgari og benda þeim á mistökin? Ég held ég taki seinni kostinn, nema að þið, ágætir lesendur sannfærið mig um annað... en ætli þessi slembilukka sé lognið á undan storminum? Því að ég er “ein af þeim” sem trúir því að alltaf eftir eitthvað gott kemur eitthvað slæmt og alltaf þegar allt gengur manni í óhag, kemur eitthvað gott á daginn. En ég sé svo sem ekki neitt sem ætti að vera slæmt framundan, Margrét er væntanleg innan 10 daga og svo er spring brake (eða vorfrí á okkar ástkæru íslensku) að nálgast þar sem útlit er fyrir að keyra annað hvort til Kanada eða New York.
Farin að stara á ávísunina, hlusta á kántrý og hugsa hvað ég gæti keypt marga bjóra, nei ég meina kjóla fyrir 150 dollara...
Bestu kveðjur heim, she so lucky, she´s a star...
Já maður kallar ekki allt ömmu sína hérna í Ameríkunni...
Eins og þið vitið þá er ég búin að vera að þræla og púla í líkamsrkæktinni, takandi spretti og gerandi æfingar í sundlauginni eins og mér sé borgað fyrir það. Maður er svona að komast í ásættanlegt form miðað við aðstæður og akkúrat þegar ég er farin að geta spilað fótbolta eins og manneskja þá fæ ég þessa líka rosalegu beinhimnubólgu og kæli 24/7 og hita þess á milli. Ég veit ekki alveg hvernær ég næ mér á strik aftur en ég stefni á að vera orðin góð eftir tvær vikur þegar ég fer að spila á einhverju innanhússmóti.
.
Það verður magnað reunion hjá okkur Pétursdætrum 26 feb (btw)
Svo er það skólinn, fékk út úr tveimur 25% prófum í dag og ég brilleraði líka svona rosalega, fékk A í frönsku og 96/100 í Drugs and Society. Ekki það að ykkur sé ekki nokk sama, en það sætir víst tíðindum hérna á bænum þegar ég, Ólöf Daðey Pétursdóttir, fæ háar einkunnir, i´m only the town idiot...
En það er ekki nóg með það að mér gangi vel í skólanum, heldur er ég í einhverju uppáhaldi hjá Guði núna, ég fékk senda mjög dularfulla ávísun frá Macalester College, um að ég hafi unnið eitthvað í íþróttahúsinu í janúar og þeir borguðu mér 150 dollara fyrir það... Eins og þið vitið þá fór ég ekki frá Íslandi fyrr en 26 janúar og gat ómögulega unnið neitt fyrr en í febrúar... Ætti ég að segja bara fokk it og taka peninginn eða vera heiðvirtur borgari og benda þeim á mistökin? Ég held ég taki seinni kostinn, nema að þið, ágætir lesendur sannfærið mig um annað... en ætli þessi slembilukka sé lognið á undan storminum? Því að ég er “ein af þeim” sem trúir því að alltaf eftir eitthvað gott kemur eitthvað slæmt og alltaf þegar allt gengur manni í óhag, kemur eitthvað gott á daginn. En ég sé svo sem ekki neitt sem ætti að vera slæmt framundan, Margrét er væntanleg innan 10 daga og svo er spring brake (eða vorfrí á okkar ástkæru íslensku) að nálgast þar sem útlit er fyrir að keyra annað hvort til Kanada eða New York.
Farin að stara á ávísunina, hlusta á kántrý og hugsa hvað ég gæti keypt marga bjóra, nei ég meina kjóla fyrir 150 dollara...
Bestu kveðjur heim, she so lucky, she´s a star...
mánudagur, febrúar 16, 2004
Along came Polly-I faught the law the right way
Var í bíó á Along came Polly með Jennifer Aniston og Ben Stiller, alveg hreint mögnuð sunnudagsmynd með rómantísku ívafi... verst að hafa ekki einhvern til að koma heim til og knúsa eftir svona sæta mynd:)
Jisús, var ég í alvöru að segja þetta??? Djö hefur kanavæmnin náð tökum á manni, sérstaklega eftir þennan merkilega atburð, Valentínusardaginn!
Allavegana þá var gærdagurinn bara fínn og ég varð ekkert einmanna að hafa ekkert deit:) Við Erla og nokkrir félagar gerðum bara gott úr makaleysinu, elduðum Fondú, sem er btw alveg magnað að gera í góðra vina hópi með gott rauðvín sér við hlið, og svo kíktum við á alvöru dansiball með stelpum sem kunna sko að shake their asses og enduðum í lokapartýinu í American Pie. Rosalegt að verða vitni að þessu. En ég skemmti mér þrælvel og við náðum (ok, ég náði) að brenna smá borðið heima hjá Erlu svona rétt til minningar um Fondú-kvöldið okkar...
Núna er komið að heimanáminu og ég er búin að gera allt annað en að læra, búin að endurraða sokkaskúffuna mína, raða í bókahilluna eftir stafrófsröð og flokka bolina eftir litaröð. Spurning um að drulla sér að fara að gera eitthvað sem ég þarf virkilega að gera...
Bið að heilsa heim, Ólöf das Fondú mæster.
Var í bíó á Along came Polly með Jennifer Aniston og Ben Stiller, alveg hreint mögnuð sunnudagsmynd með rómantísku ívafi... verst að hafa ekki einhvern til að koma heim til og knúsa eftir svona sæta mynd:)
Jisús, var ég í alvöru að segja þetta??? Djö hefur kanavæmnin náð tökum á manni, sérstaklega eftir þennan merkilega atburð, Valentínusardaginn!
Allavegana þá var gærdagurinn bara fínn og ég varð ekkert einmanna að hafa ekkert deit:) Við Erla og nokkrir félagar gerðum bara gott úr makaleysinu, elduðum Fondú, sem er btw alveg magnað að gera í góðra vina hópi með gott rauðvín sér við hlið, og svo kíktum við á alvöru dansiball með stelpum sem kunna sko að shake their asses og enduðum í lokapartýinu í American Pie. Rosalegt að verða vitni að þessu. En ég skemmti mér þrælvel og við náðum (ok, ég náði) að brenna smá borðið heima hjá Erlu svona rétt til minningar um Fondú-kvöldið okkar...
Núna er komið að heimanáminu og ég er búin að gera allt annað en að læra, búin að endurraða sokkaskúffuna mína, raða í bókahilluna eftir stafrófsröð og flokka bolina eftir litaröð. Spurning um að drulla sér að fara að gera eitthvað sem ég þarf virkilega að gera...
Bið að heilsa heim, Ólöf das Fondú mæster.
laugardagur, febrúar 14, 2004
Will you be my Valentine??
Valentínusardagur í dag og ég hef varla undan því að brjóta brosleg hjörtu ameríkanans sem vilja bara komast á eitt skitið deit með mér. Sorry gæs, er ekki á markaðnum....
Það snýst gjörsamlega allt um þennan dag kenndan við Valentínus ofurlover og það er ekki eitt lag í útvarpinu sem fjallar ekki um ást og söknuð...
Í dag var Valentínusarmorgunverður, svo Valentínusarhádegismatur, Valentínusarkvöldmatur og svo Valentínusarball.
Hvar endar þetta???
Ef ég lifi þetta af þá læt ég ykkur vita hvernig gekk að umbera kanavæmni í fullum skrúða
Valentínusar Ólöf
Valentínusardagur í dag og ég hef varla undan því að brjóta brosleg hjörtu ameríkanans sem vilja bara komast á eitt skitið deit með mér. Sorry gæs, er ekki á markaðnum....
Það snýst gjörsamlega allt um þennan dag kenndan við Valentínus ofurlover og það er ekki eitt lag í útvarpinu sem fjallar ekki um ást og söknuð...
Í dag var Valentínusarmorgunverður, svo Valentínusarhádegismatur, Valentínusarkvöldmatur og svo Valentínusarball.
Hvar endar þetta???
Ef ég lifi þetta af þá læt ég ykkur vita hvernig gekk að umbera kanavæmni í fullum skrúða
Valentínusar Ólöf
fimmtudagur, febrúar 12, 2004
Bling Bling Lots of Bitches
Eg var ad koma af korfuboltaleik thar sem thar var ekki thverfota fyrir klappstyrum! St. Thomas gellurnar (thessar tharna i Playboy munidi) thaer maettu i minipilsunum sinum og kostudu hver anarri upp i loftid, lentu flott og sogdu: Yeah that was TOTALLY awesome... Bara fyndid lid. En Macalester vid unnum i framlengingu, sem betur fer... I halfleik voru svo einhverjar highschool stelpur fra einhverjum skola herna rett hja med danssyningu og vaaaaaaaaa! Thaer voru allar svartar og gatu hrist a ser rassinn eins og Andi og gert allan andskotann med likamanum... Eg rodnadi bara vid hlidin a theim! Thannig ad mer leid eins og eg vaeri stodd i klappstyrumyndinni tharna med Kirnsten Dunst, Bring it on. Slagur a milli svartra og hvitra! Ekkert skemmtilegra en rugladir kanar!
Jaeja nuna liggur leidin ad fagna sigrinum a erkifjendunum i Saint Thomas a The Tap og svo fara snemma heim thvi ad eg a enn eftir ad laera fyrir fronsku og Drugs and Society timann, prof a fostudaginn....
Eg kved tha bara i bili og bidst afsokunar a islenskustafaleysi... J-lafa
Eg var ad koma af korfuboltaleik thar sem thar var ekki thverfota fyrir klappstyrum! St. Thomas gellurnar (thessar tharna i Playboy munidi) thaer maettu i minipilsunum sinum og kostudu hver anarri upp i loftid, lentu flott og sogdu: Yeah that was TOTALLY awesome... Bara fyndid lid. En Macalester vid unnum i framlengingu, sem betur fer... I halfleik voru svo einhverjar highschool stelpur fra einhverjum skola herna rett hja med danssyningu og vaaaaaaaaa! Thaer voru allar svartar og gatu hrist a ser rassinn eins og Andi og gert allan andskotann med likamanum... Eg rodnadi bara vid hlidin a theim! Thannig ad mer leid eins og eg vaeri stodd i klappstyrumyndinni tharna med Kirnsten Dunst, Bring it on. Slagur a milli svartra og hvitra! Ekkert skemmtilegra en rugladir kanar!
Jaeja nuna liggur leidin ad fagna sigrinum a erkifjendunum i Saint Thomas a The Tap og svo fara snemma heim thvi ad eg a enn eftir ad laera fyrir fronsku og Drugs and Society timann, prof a fostudaginn....
Eg kved tha bara i bili og bidst afsokunar a islenskustafaleysi... J-lafa
miðvikudagur, febrúar 11, 2004
Lafan búin á því...
Já vaknaði snemma í morgun, fór í poolworkout og er búin að vera ónýt í allan dag. Gerði svo magaæfingar með þeim afleiðingum að ég fór að skellihlægja við að sjá andlitið á Meghan (vinkona mín hérna úti) sem var að taka svo mikið á að það líktist helst tafl leik við páfann, og er alveg viss um að ég hafi tognað illilega í magavöðvanum hægra megin. (Ég er sko bara með tvo magavöðva:) ég get varla hlegið og er gjörsamlega ófær um að beygja mig og fetta.
C´mon man funk that.
annað issue, er sú regla dottin upp fyrir að vera ekki með gæjum vina sinna?? ég bara spyr...
ein handónýt í kanalandinu
Já vaknaði snemma í morgun, fór í poolworkout og er búin að vera ónýt í allan dag. Gerði svo magaæfingar með þeim afleiðingum að ég fór að skellihlægja við að sjá andlitið á Meghan (vinkona mín hérna úti) sem var að taka svo mikið á að það líktist helst tafl leik við páfann, og er alveg viss um að ég hafi tognað illilega í magavöðvanum hægra megin. (Ég er sko bara með tvo magavöðva:) ég get varla hlegið og er gjörsamlega ófær um að beygja mig og fetta.
C´mon man funk that.
annað issue, er sú regla dottin upp fyrir að vera ekki með gæjum vina sinna?? ég bara spyr...
ein handónýt í kanalandinu
Bahama Mama
Ég verð víst að viðurkenna að ég hef verið latari en Lalli ljósastaur í Latabæ að blogga en þannig er mál með vexti að elsku besta tölvan mín er ennþá í fýlu út í mig fyrir að dowloada Matrix. Ég meina hvers á maður að gjalda? Ég biðst innilega forláts, ég næ í Legally Blonde næst og hætti að reyna að vera eitthvað röff.
En um daginn þá var stærsta kvöldið í músíkbransanum í Kanalandinu og það er skemmst frá því að segja að hitt ædolið mitt, Beyoncé fór alveg á kostum og hirti allt sem hún gat hirt, endaði meira að segja með því að grípa hvíta dúfu og gerði allt vitlaust. J.T. var líka flottur á því og gerði bara grín af atburðum síðustu viku, kenndi eins og áður galla í búningum hennar Janet um... rææææææt. Svo var aðalatriði kvöldsins atriðið með Outcast, djöfull var það flott.
Annars er ekki mikið um að vera, enginn skóli í dag eins og venjulega og dagurinn fór í það að leita að ódýrum flugfargjöldum til Bahamas fyrir spring breik. Við fundum eitt fyrir eitthvað um 300 dollara (sem er ekki neitt) og erum alvarlega að spá í að skella okkur í viku til Bahamas.... ekki leiðinlegt.
En núna verð ég að fara að einbeita mér að náminu, þarf að skila tveimur ritgerðum á morgun og eins og þið sjáið þá er ég alveg galtóm...
Bið að heilsa heim, Lafan
Ég verð víst að viðurkenna að ég hef verið latari en Lalli ljósastaur í Latabæ að blogga en þannig er mál með vexti að elsku besta tölvan mín er ennþá í fýlu út í mig fyrir að dowloada Matrix. Ég meina hvers á maður að gjalda? Ég biðst innilega forláts, ég næ í Legally Blonde næst og hætti að reyna að vera eitthvað röff.
En um daginn þá var stærsta kvöldið í músíkbransanum í Kanalandinu og það er skemmst frá því að segja að hitt ædolið mitt, Beyoncé fór alveg á kostum og hirti allt sem hún gat hirt, endaði meira að segja með því að grípa hvíta dúfu og gerði allt vitlaust. J.T. var líka flottur á því og gerði bara grín af atburðum síðustu viku, kenndi eins og áður galla í búningum hennar Janet um... rææææææt. Svo var aðalatriði kvöldsins atriðið með Outcast, djöfull var það flott.
Annars er ekki mikið um að vera, enginn skóli í dag eins og venjulega og dagurinn fór í það að leita að ódýrum flugfargjöldum til Bahamas fyrir spring breik. Við fundum eitt fyrir eitthvað um 300 dollara (sem er ekki neitt) og erum alvarlega að spá í að skella okkur í viku til Bahamas.... ekki leiðinlegt.
En núna verð ég að fara að einbeita mér að náminu, þarf að skila tveimur ritgerðum á morgun og eins og þið sjáið þá er ég alveg galtóm...
Bið að heilsa heim, Lafan
laugardagur, febrúar 07, 2004
No I did not have sexual intercorse with this woman
Jæja long time no see... Það hefur ýmislegt á mína daga drifið frá því að ég settist við tölvuna síðast þar á meðal að næla mér í eitt stykki vírus á nýju fínu tölvuna mína. Ég hef ekki hugmynd hvernig ég náði mér í þennan vírus en hey ég er Ólöf og þá er allt hægt. Talandi um hrakafallabálka, ég var að labba í tíma í gær og er að labba upp stigann þegar ég dett líka svona skemmtilega á bossann og endaði með marbletti út um allt. Kemur kannski ekki á óvart en ég er bara farin að velta því fyrir mér hvort þetta sé virkilega hlutskipti mitt í lífinu, að vera klaufi, brussa og einstaklega óheppin? Ég á eftir að vera mjög heppin í næsta lífi, það er alveg á hreinu.
Svo er ekki talað um annað en Janet Jackson og J.T. á Superbowl. Hún baðst formlega afsökunar á þessu í sjónvarpinu og segist vera alveg miður sín og kennir galla í búningnum um. Hmmmm I might be blonde but... af hverju í ósköpunum var hún þá með þessa stjörnu á brjóstinu? Ný tíska? Mér fannst þetta bara flott atriði og særði ekki blygðunarkennd mína, en kannski er ég bara siðferðislega blind eftir allt þetta Popptíví gláp þar sem önnur hver listakona syngur í bikiníi og reynir að vera sexy. Ég skil kannski kanann að því leyti að það voru krakkar að horfa á þetta en það verður bara að viðurkennast að svona er bransinn í dag og sættum okkur við það að kynlíf selur! Það breytir því enginn nema neytandinn sjálfur og eins og staðan er í dag þá er það þetta sem við viljum og kaupum!
En áður en ég geri mig að algjöru fífli talandi um hluti sem ég hef ekki hugmynd um þá er best að snúa sér að helginni. Helgin hjá mér byrjar alltaf á fimmtudögum þar sem ég læt sko mitt ekki eftir liggja í félagslífinu og er gengin í fimmtudagsklúbbinn en það er hópur fólks sem hefur ekki mikið að læra heima og gerir alltaf eitthvað á fimmtudögum:) Síðast þá fórum við á klúbb sem nefnist Plums og þar fann ég mig sko á heimavelli, þessi staður er alveg eins og Felix og fallegasta fólkið í Minneapolis fer þangað... Loksins fallegt amerískt fólk, I was about to give up all hope... hehe En það var bara skemmtilegt, lokar reyndar klukkan tvö sem er allt í lagi því að ég byrja í skólanum kl 9:40 á föstudögum.
Í gær var svo smá teiti heima hjá mér, og svo kíkt í önnur teiti á campus, sama og venjulega... Í kvöld ætlum við systur í bíó og kannski í heimsókn til vina og vandamanna;) alltaf brjálað að gera í félagslífinu...
En núna verð ég að fara að snúa mér að heimanáminu, bestu kveðjur heim í brjálaða veðrið, Ólöf Daðey
Jæja long time no see... Það hefur ýmislegt á mína daga drifið frá því að ég settist við tölvuna síðast þar á meðal að næla mér í eitt stykki vírus á nýju fínu tölvuna mína. Ég hef ekki hugmynd hvernig ég náði mér í þennan vírus en hey ég er Ólöf og þá er allt hægt. Talandi um hrakafallabálka, ég var að labba í tíma í gær og er að labba upp stigann þegar ég dett líka svona skemmtilega á bossann og endaði með marbletti út um allt. Kemur kannski ekki á óvart en ég er bara farin að velta því fyrir mér hvort þetta sé virkilega hlutskipti mitt í lífinu, að vera klaufi, brussa og einstaklega óheppin? Ég á eftir að vera mjög heppin í næsta lífi, það er alveg á hreinu.
Svo er ekki talað um annað en Janet Jackson og J.T. á Superbowl. Hún baðst formlega afsökunar á þessu í sjónvarpinu og segist vera alveg miður sín og kennir galla í búningnum um. Hmmmm I might be blonde but... af hverju í ósköpunum var hún þá með þessa stjörnu á brjóstinu? Ný tíska? Mér fannst þetta bara flott atriði og særði ekki blygðunarkennd mína, en kannski er ég bara siðferðislega blind eftir allt þetta Popptíví gláp þar sem önnur hver listakona syngur í bikiníi og reynir að vera sexy. Ég skil kannski kanann að því leyti að það voru krakkar að horfa á þetta en það verður bara að viðurkennast að svona er bransinn í dag og sættum okkur við það að kynlíf selur! Það breytir því enginn nema neytandinn sjálfur og eins og staðan er í dag þá er það þetta sem við viljum og kaupum!
En áður en ég geri mig að algjöru fífli talandi um hluti sem ég hef ekki hugmynd um þá er best að snúa sér að helginni. Helgin hjá mér byrjar alltaf á fimmtudögum þar sem ég læt sko mitt ekki eftir liggja í félagslífinu og er gengin í fimmtudagsklúbbinn en það er hópur fólks sem hefur ekki mikið að læra heima og gerir alltaf eitthvað á fimmtudögum:) Síðast þá fórum við á klúbb sem nefnist Plums og þar fann ég mig sko á heimavelli, þessi staður er alveg eins og Felix og fallegasta fólkið í Minneapolis fer þangað... Loksins fallegt amerískt fólk, I was about to give up all hope... hehe En það var bara skemmtilegt, lokar reyndar klukkan tvö sem er allt í lagi því að ég byrja í skólanum kl 9:40 á föstudögum.
Í gær var svo smá teiti heima hjá mér, og svo kíkt í önnur teiti á campus, sama og venjulega... Í kvöld ætlum við systur í bíó og kannski í heimsókn til vina og vandamanna;) alltaf brjálað að gera í félagslífinu...
En núna verð ég að fara að snúa mér að heimanáminu, bestu kveðjur heim í brjálaða veðrið, Ólöf Daðey
miðvikudagur, febrúar 04, 2004
Kanavæmni eins og hún gerist bezt...
Jæja þá er kominn þriðjudagur og dagurinn í dag var wery nice, enginn skóli og svaf til 2! Svona verða allir þriðjudagar og fimmtudagar hjá mér, sofa fram yfir hádegi, vinna aðeins og fara svo að hreyfa mig. Kvöldin fara þá bara í að læra (ef það er yfir höfuð eitthvað að læra) og svo bara chill og take it easy.
En nóg um það, eflaust hefur titill þessa bloggs vakið forvitni ykkar, en þannig er mál með vexti að ég skellti mér á körfubaltaleik í gær. Það er ekki frásögufærandi nema að einn strákurinn í liðinu fékk viðurkenningu í hálfleik fyrir að setja stigamet fyrir Macalester. Eins og þið getið rétt ímyndað ykkur þá var öll fjölskyldan hans, allt niður í þremenninga og mágkonur hans mætt á leikinn. Allir stóðu upp í hálfleik og klöppuðu þegar var verið að heiðra hann (þið vitið svona fyrst stóð einn upp, svo annar og svo að lokum hver einn og einast maður í húsinu, meira að segja steratröllið sem var að lyfta niðri fann stemninguna og stóð upp með 100 kg lóðin sín. Þegar öll ósköpin voru búin og maður orðinn þreyttur í höndunum og liðin farin inn í klefa þá kemur strákurinn hlaupandi inn á völlinn með körfuboltann sem honum hafi verið gefinn að tilefni dagsins, finnur mömmu sína í öllum fjöldanum, gefur henni boltann og faðmar hana. Pjúk pjúk. Það var ekki sála í húsinu sem hélt væmnistárum, nema þá kannski ég. Þessir kanar eru alveg unbelievable...
Svo er það annað atriði, ég spilaði snowfootball í gær, og lærði í fyrsta sinn svona út á hvað þessi leikur gengur eiginlega. En förum ekkert nánar út í það heldur leið mér eins og Rachel í Friends í einum þættinum. Muniði ekki eftir því þegar það var Thanksgiving og þau spiluðu öll amerískan fótbolta og Ross og Monica lentu í þrjóskukastinu? Já þá var Rachel sagt að "Go far", jebb þannig var farið með mig í gær. Mitt eina hlutverk var að hlaupa eins langt og ég komst án þess að vera tækluð. Ég hljóp sem sagt fram og tilbaka í klukkutíma í snjónum og fékk boltann einu sinni.
En núna verð ég víst að hafa fyrir lífinu og fara að lesa aðeins um uppruna kókaíns og ópíumefna.
Lafan
Jæja þá er kominn þriðjudagur og dagurinn í dag var wery nice, enginn skóli og svaf til 2! Svona verða allir þriðjudagar og fimmtudagar hjá mér, sofa fram yfir hádegi, vinna aðeins og fara svo að hreyfa mig. Kvöldin fara þá bara í að læra (ef það er yfir höfuð eitthvað að læra) og svo bara chill og take it easy.
En nóg um það, eflaust hefur titill þessa bloggs vakið forvitni ykkar, en þannig er mál með vexti að ég skellti mér á körfubaltaleik í gær. Það er ekki frásögufærandi nema að einn strákurinn í liðinu fékk viðurkenningu í hálfleik fyrir að setja stigamet fyrir Macalester. Eins og þið getið rétt ímyndað ykkur þá var öll fjölskyldan hans, allt niður í þremenninga og mágkonur hans mætt á leikinn. Allir stóðu upp í hálfleik og klöppuðu þegar var verið að heiðra hann (þið vitið svona fyrst stóð einn upp, svo annar og svo að lokum hver einn og einast maður í húsinu, meira að segja steratröllið sem var að lyfta niðri fann stemninguna og stóð upp með 100 kg lóðin sín. Þegar öll ósköpin voru búin og maður orðinn þreyttur í höndunum og liðin farin inn í klefa þá kemur strákurinn hlaupandi inn á völlinn með körfuboltann sem honum hafi verið gefinn að tilefni dagsins, finnur mömmu sína í öllum fjöldanum, gefur henni boltann og faðmar hana. Pjúk pjúk. Það var ekki sála í húsinu sem hélt væmnistárum, nema þá kannski ég. Þessir kanar eru alveg unbelievable...
Svo er það annað atriði, ég spilaði snowfootball í gær, og lærði í fyrsta sinn svona út á hvað þessi leikur gengur eiginlega. En förum ekkert nánar út í það heldur leið mér eins og Rachel í Friends í einum þættinum. Muniði ekki eftir því þegar það var Thanksgiving og þau spiluðu öll amerískan fótbolta og Ross og Monica lentu í þrjóskukastinu? Já þá var Rachel sagt að "Go far", jebb þannig var farið með mig í gær. Mitt eina hlutverk var að hlaupa eins langt og ég komst án þess að vera tækluð. Ég hljóp sem sagt fram og tilbaka í klukkutíma í snjónum og fékk boltann einu sinni.
En núna verð ég víst að hafa fyrir lífinu og fara að lesa aðeins um uppruna kókaíns og ópíumefna.
Lafan
þriðjudagur, febrúar 03, 2004
Da deerty version
Nei, það er ekki hætt að snjóa....
Heyrði Fuck it í útvarpinu áðan, heyrði bara fu hmmmm you hmmm I dont want you back. Helv fyndið.
Svo er það annað issue sem ég bara verð að koma að. Sko frændi minn hann Einar.... nei nei smá glens í mér, en samt þannig er mál með vexti að við, erlendu minnihlutahópanemendurnir þurfum að líða fyrir það eitt að vera frá öðru landi. Í hverjum einum og einasta tíma þá er ég kölluð upp og látin tala á hinum og þessum tungumálum um Ísland, látin svara hvernig þetta og hitt sé gert á Íslandi etc. Stundum ef ekki alltaf, ef ég á að vera alveg hreinskilin þá veit varla hvernig í ósköpunum ég eigi að redda mér útúr þessari klípu, að vita ekki nóg um land og þjóð. Þannig að ég ráðlegg ykkur, krakkar sem enn eruð í Grunnskólanum að reyna að muna svona helsta eins og hvaða fjall er hæst, af hverju þetta og hvers vegna hitt bara ef ske kynna að þið skilduð skreppa út fyrir landsteinana.
En núna liggur leiðin í Drugs in Society tíma að læra um skaðsemi Marjúana og svo í "Snowfootball" eða á okkar ástæru tungu, amerískansnjófótbolta. Eftir hann sný ég mér aftur að snjómokstrinum.
bæó... í bili þó!
Nei, það er ekki hætt að snjóa....
Heyrði Fuck it í útvarpinu áðan, heyrði bara fu hmmmm you hmmm I dont want you back. Helv fyndið.
Svo er það annað issue sem ég bara verð að koma að. Sko frændi minn hann Einar.... nei nei smá glens í mér, en samt þannig er mál með vexti að við, erlendu minnihlutahópanemendurnir þurfum að líða fyrir það eitt að vera frá öðru landi. Í hverjum einum og einasta tíma þá er ég kölluð upp og látin tala á hinum og þessum tungumálum um Ísland, látin svara hvernig þetta og hitt sé gert á Íslandi etc. Stundum ef ekki alltaf, ef ég á að vera alveg hreinskilin þá veit varla hvernig í ósköpunum ég eigi að redda mér útúr þessari klípu, að vita ekki nóg um land og þjóð. Þannig að ég ráðlegg ykkur, krakkar sem enn eruð í Grunnskólanum að reyna að muna svona helsta eins og hvaða fjall er hæst, af hverju þetta og hvers vegna hitt bara ef ske kynna að þið skilduð skreppa út fyrir landsteinana.
En núna liggur leiðin í Drugs in Society tíma að læra um skaðsemi Marjúana og svo í "Snowfootball" eða á okkar ástæru tungu, amerískansnjófótbolta. Eftir hann sný ég mér aftur að snjómokstrinum.
bæó... í bili þó!
mánudagur, febrúar 02, 2004
Jæja...
Þannig fór Super dótið. Ég mætti allsgáð í partýið og var alls ekki viss hvers ég ætti von... Nei nei það er ekki eins og ég hafi gefið undan hópþrýstingnum eða ekkvað álíka, en ég verð að viðurkenna að ég fékk mér bjór ost og flögur að hætta ameríkana...
To be continued...
Luf jú gæs....
Lafan sem er í frönsku núna, au revoir!
Þannig fór Super dótið. Ég mætti allsgáð í partýið og var alls ekki viss hvers ég ætti von... Nei nei það er ekki eins og ég hafi gefið undan hópþrýstingnum eða ekkvað álíka, en ég verð að viðurkenna að ég fékk mér bjór ost og flögur að hætta ameríkana...
To be continued...
Luf jú gæs....
Lafan sem er í frönsku núna, au revoir!
sunnudagur, febrúar 01, 2004
Superbowl magnað max
Það virðist allt vera að fara á annan endann hérna í Steitinu að tilefni nokkurs sem nefninst Superbowl og er einhverskonar úrslitaleikur í Ameríska fótboltanum. Ég hef verið mjög bissý unanfarna daga að stúdera þennan merkilega leik og eins og svo oft áður þá mistókst mér illilega að læra hann. Ég verð víst að mæta bara í partýið nánast alveg óundirbúin og kinka kolli, fatta með hvoru liðinu mér er óhætt að halda með og vera sammála síðasta ræðumanni... hahahaha
En svona áður en ég læt mig hverfa á vit ævintýranna og læt ekki heyra í mér fyrr en eftir viku... nei nei ég ætla að fara að taka mig á :) Þá vil ég bara segja ykkur að síðasta vika var mögnuð, varla neitt að læra, hitti fullt af nýju fólki frá stöðum sem ég hef varla heyrt um áður og fór á dansiball á fimmtudegi!
En núna verð ég að fara að mökka mér í þetta Superbowl partý, food and beer here I come!
l8er guys
Það virðist allt vera að fara á annan endann hérna í Steitinu að tilefni nokkurs sem nefninst Superbowl og er einhverskonar úrslitaleikur í Ameríska fótboltanum. Ég hef verið mjög bissý unanfarna daga að stúdera þennan merkilega leik og eins og svo oft áður þá mistókst mér illilega að læra hann. Ég verð víst að mæta bara í partýið nánast alveg óundirbúin og kinka kolli, fatta með hvoru liðinu mér er óhætt að halda með og vera sammála síðasta ræðumanni... hahahaha
En svona áður en ég læt mig hverfa á vit ævintýranna og læt ekki heyra í mér fyrr en eftir viku... nei nei ég ætla að fara að taka mig á :) Þá vil ég bara segja ykkur að síðasta vika var mögnuð, varla neitt að læra, hitti fullt af nýju fólki frá stöðum sem ég hef varla heyrt um áður og fór á dansiball á fimmtudegi!
En núna verð ég að fara að mökka mér í þetta Superbowl partý, food and beer here I come!
l8er guys
Gerast áskrifandi að:
Færslur (Atom)