Árvakur þrífst en fátækt fylgir lötum...

Já þetta var málshátturinn minn í ár og hef ég því ákveðið að skilaboðin sem mér voru send að handan væru að ég skyldi nú drullast á lappir á morgnana til að fara í ræktina eða að sinna öðrum störfum...

Páskarnir einkenndust af fiskvinnslu, fjölskylduboðum, barnagæslu og næturlífi. Það síðarnefnda var mér og mínum ofarlega í huga og verð ég að segja að það sem stóð upp úr var án efa Sálarball í Stapa með frænkum og öðrum skyldmennum...

Lóa og Agnes létu sig ekki vanta upp við sviðið sem og Ágústa og Valgerður, snertandi lappirnar á Gumma Jóns eins og hann væri Bítill á sjöunda áratugnum. Lafan náði að komast í einhverskonar sjónvarp með því að beita ýmsum brögðum sem undirrituð hefur lengi hneykslast af og aldrei skilið fúttið í því að strákar seú svona æstir ýmir að sjá stelpur í sleik...

Heimferðin gekk vel, enda fékk ég far með mörgum heim. Fyrst í skottinu á bimmanum hans Steinþórs, svo í taxanum hjá Jón Gunnari sem stakk mig af, svo í taxanum hjá Eyþóri Atla sem enn og aftur stakk mig af (það var ekki lykt af mér ég lofa!!) en endaði svo í bílnum hjá Guðfinnu Magg sem náði að týna heilli samloku í sætinu á meðan hún var að keyra...

Vakt svo Óskar bróðir til að opna fyrir mér og sofnaði sátt með popptíví í vinstri hendinni og rækjubollurnar hennar mömmu í þeirri hægri, ávísun upp á þynnkulausan dag, enda er ég Grindvíkingur og Grindvíkingar verða aldrei þunnir!!

með þessum vel völdu orðum kveð ég í bili, ætla að klára páskaeggið mitt og lesa enda vann ég lestrarkeppnina miklu árið 1994...

au revoir